De sociale voordelen van stadslandbouw

Stadslandbouw kunnen we omschrijven als het kweken van gewassen of dieren binnen de stad. Toch is stadslandbouw veel meer dan dat! In tegenstelling tot de traditionele landbouw (inclusief: boer met paard en ploeg) is stedelijke landbouw namelijk geïntegreerd in het urbane ecosysteem. In dit artikel bespreken we de sociale voordelen van stadslandbouw.

De afgelopen jaren schoten de stadslandbouwinitiatieven waarlijk als paddenstoelen uit de grond. We bespraken reeds de economische en ecologische voordelen van de ‘stedelijke boerenstiel’. Last but not least staan we nog even stil bij de sociale pluspunten. ‘Je bent wat je eet’ klinkt het oude gezegde, maar in het geval van stadslandbouw bekt ‘je kent wat je eet’ wellicht beter. Als exponent van de korte keteneconomie bevordert stadslandbouw namelijk de relatie tussen consument en producent. In exotische gevallen produceert de consument zelf zijn eigen voedsel. Stel je es voor zeg!

Als prosument heeft de bewoner rechtstreeks toegang tot zijn voedsel. Hij wordt zich bewuster van hetgeen hij eet wat zeker een mooie meerwaarde is. Aangezien inwoners deels op zichzelf zijn aangewezen, zorgt urbane agricultuur voor een toenemende voedselzekerheid. Lokale landbouwinitiatieven zorgen dat gemeenten autonomer kunnen opereren van voedselleveranciers en -importeurs.

Het feit dat de consument zich bewuster wordt van hetgeen hij binnenspeelt, toont aan dat stadslandbouw ook een educatief voordeel biedt. De bewoner leert namelijk de basisproducten kennen die hij dagelijks consumeert. Dit educatieve effect mogen we niet onderschatten. De confrontatie met de natuur zorgt dat de inwoner appreciatie toont voor de natuur en ook plezier ondervindt bij het kweken van zijn eigen voedsel.

Gemeenschapsgevoel

Nationale en internationale stadslandbouwprojecten tonen aan dat buurten en wijken zich als gemeenschappen onder deze initiatieven schragen. Deze landbouwwijze brengt buren dichter bijeen en vormt een stimulans om de sociale cohesie te versterken. Zeker voor lage inkomensgroepen kan urbane agricultuur de drempel verlagen om buurtbewoners te ontmoeten. Door mensen uit diverse achtergronden bijeen te brengen, voedt stadslandbouw het gemeenschapsgevoel.

Al dat extra groen dient niet louter ter verfraaiing van een wijk, maar biedt ook een extra gevoel van veiligheid. Zeker op onderbenutte plekken in het stedelijke weefsel kan de aanleg van een groente- of zelfpluktuin het veiligheidsgevoel versterken. Denk bijvoorbeeld aan de lege vlaktes tussen appartementsgebouwen die de buurtbewoners omtoveren tot een groene, stille oase waar ze groenten en fruit kunnen telen. In de Gentse Rabotwijk treffen we een mooi initiatief aan in de Gebroeders de Smetstraat.